माझ्या नजरेतून

#तात्याविंचू #बाबाचमत्कार #ओमफट्स्वाहा लहानपणी शेजारच्या एका कडे नवीन टिव्ही आणी केबल चँनल आले होते. आम्ही सगळ्या मुलांनी एकत्रच  'झपाटलेला' बघितला. आणी सगळ्या पोरांवर तात्याविंचू स्वार झाला. मी 'बाबा चमत्कार'चं म्हणणं जरा जास्तच सिरिअसली घेतलं. 'तात्या विंचू' सारखं आपणपण थोडे दिवस बाहुल्यात राहायला जावं वाटायला लागलं.तसं माझी एकुलती एक आवडती बाहुली घेऊन आमच्या खाटेखाली जाऊन लपले. वनरुमकिचनच्या घरात हिच एक जागा माझी आवडती होती. बाहुलीच्या अंगावर हात ठेवून सुरु केलं "ओम भग भुगे भग्नी भागोदरी............ओम फट् स्वाहा...." तिनदा म्हणायचा होता मंत्र. पण दुसऱ्या मंत्रौच्चारालाच आईने खाटेचा झालरवाला पडदा सरकवून आत वाकून बघितलं. (मी मोठ्यानं मंत्र म्हणत होते तो तिने ऐकला असावा.) बाहेरच्या लख्ख्ं प्रकाशातून आतल्या अंधुक काळोखात तिला मी नाही दिसले. तरी सुद्धा तिच्या हाती लागु नये म्हणून मी जुन्या कपड्यांच्या बोचक्याच्या मागे जाऊन लपले. आई पडदा लावून निघून गेली तसा मी माझा कार्यक्रम पुन्हा सुरु केला. "ओम भगभुगे....."😂. पण त्या बाबाने म्हटल्य

गंपूच्या गोष्टी १६ महिने गंपूची आई.... परवाच एकीने रस्त्यावर हाक मारली "ओ गंपूची आई", "काय गं काय म्हणतोय तुझा गंपू.?" भारीच फेमस केलायस लेकाला!"."आम्हाला सगळ्यांना आवडतो हा तुझा गंपू" आमच्या पोरांचा तर फेव्हरेट झालाय." आता लेकाचं कौतुक कोणत्या आईला नाही आवडणार. मलाही आवडलंच! खरंतर गंपूची आई होणं सोपं नाहीये तसं! म्हणजे आईचं झोपणं, खाणं, गाणं,भाजीला जाणं, अंघोळीला जाणं, साधं शु ला जाणं सुद्धा.., तिच्या लेकराच्या मर्जीवर असतं. आमच्या घरात पण सध्या गंपूचीच मर्जी चालते. रात्री साधारण मनुष्यप्राण्याच्या झोपेच्या वेळेत, गंपूची झोपायची अजिबात इच्छा नसताना जर त्याच्यासमोर तुम्ही झोपेची आराधना करायला लागलात तर तो गपकन् तुमच्या पोटावर येऊन बसतो. समुद्राचं पाणी पोटात गेलेल्या माणसाला जसं पोटाला गचके देऊन पाणी बाहेर काढतात ना तसं जेवून टुम्म फुगलेल्या तुमच्या पोटाला गचके देऊन घोडा-घोडा खेळण्याचं अमानुष सुख हा पोरगा घेत असतो. आपल्याच घरातल्या टॉयलेटमध्ये जाण्यासाठी तुम्ही हॉल-टॉयलेट अशा फेऱ्या घालत असता आणी सोबत हा बिलंदर मागनं-पुढनं उड्या मार

लिमलेट-अंकल..! कधी-कधी आर्यन दादा, रिद्धी, सौमय्या, तन्वी दिदी, ओम,साई हे सगळे संध्याकाळी युग सोबत खेळायला घरी येतात. एकदा संध्याकाळी मी सगळ्या बच्चेकंपनीला चॉकलेट्स वाटले. असेच आणले होते. लहान मुलांना असतेच ना आशा खाऊची. तर दुसऱ्या दिवशी रिद्धी खेळायला आली आणी मी कामात होते. ती येऊन मला म्हणते कशी "आंटी अगर आप मुझे चॉकलेट या और कुछ देना चाहती हो तो दे सकते हो". मी हळूच हसले आणी माझ्याकडच्या दोन लिमलेटच्या गोळ्या तीच्या हातावर टेकवल्या. दोन्ही एकदम तोंडात टाकून ती गेली परत खेळायला. मला त्यावेळी आमच्या लहानपणीची लिमलेटच्या गोळ्यांची आठवण झाली. आमच्या सोसायटीतले एक अंकल नेहमी स्वत:कडे लिमलेटच्या गोळ्या ठेवायचे. ते दिसलेकी आम्ही गोळी हवी म्हणून मागे लागायचो. ते अंकल अभ्यासात खूप हुशार. इंग्रजी, विज्ञानातलं काहीही अडलं की आम्ही अंकलकडे जायचो. आमचा ट्युशनवाला दादा सुद्धा पंधरावी झाल्यावर पुढे काहीतरी शिकत होता तो सुद्धा अडलेलं काही विचारायला अंकलकडे यायचा. अहो अंकल नाही.., तर ए अंकल म्हणण्याईतपत आपला वाटायचा तो. त्यांचं नाव बऱ्याचवेळा विचारलं आम्ही. "सुब्रह्मण्यम --

फोडणीची रवा इडली १.)*इडली मिश्रण: २ वाट्या रवा, १ वाटी दही, २-३ चमचे तूप, २ हिरव्या मिरच्या बारीक चिरलेल्या, १ टीस्पून किसलेलं आलं, २-३चमचे किसलेलं गाजर (ऑप्शनल), १०-१२ काजुचे मध्यम आकाराचे तुकडे, मीठ चवीनुसार चिमूटभर खायचा सोडा *फोडणीसाठी: २ चमचे तेल, १ टीस्पून मोहरी, १ चमचा चिरलेला कढीपत्ता, चिमूटभर हिंग, २.) *चटणी साहित्य: १वाटी खोवलेला नारळ, २चमचे चिरलेली कोथिंबीर, २ चिरलेल्या हिरव्या मिरच्या, १चमचा डाळे, २-३पाकळ्या लसूण, १ टिस्पून किसलेलं आलं, मीठ चवीपुरतं *फोडणीसाठी तेल १टिस्पून मोहरी, २ चिमूट जिरे, १ चमचा चिरलेला कढीपत्ता, कृती : कढईत २चमचे तूप टाकून रवा खरपुस भाजून घ्या. रवा काढून इडली मिश्रणासाठीच्या पातेल्यात काढून घ्या. त्याच कढईत एक चमचा तूप घालून काजुचे तुकडे तळून घ्या. मग तेही पातेल्यात टाका. एका कढेलीत फोडणी तयार करुन ती या मिश्रणात ओता. आता क्रमाने दही, गाजर,आले,मीठ, मिरची घालून मिसळा गरज असल्यास एकाध चमचा पाणी घाला आणी २० मिनिटे बाजूला ठेवून द्या. तोपर्यंत चटणीची तयारी करुन घ्या. चटणी साहित्यात दिलेल्या सर्व गोष्टी एकत्र मिक्सरवर

गंपूचं मनोगत २ या आईने ना सगळ्यांना माझी मोदकाची गोष्ट सांगितली ना म्हणून सगळे हसतात मला. उग्गाच मला खादाड आणी हावरट-बिवरट बोलतात. पण मी अजिबात नाहीये हा तसा. उलट कधी कधीतर मला मुडच नसतो जेवायचा. पण ह्या आईला कोण सांगेल.? सारखीच नुसती भाजी-चपाती नाहीतर वरणभात घेऊन मागे लागते माझ्या. मी ना आर्यन दादाच्या घरी जाऊन लपलो, तरी ती शोधून काढते मला. आता नाही आवडत मला असलं जेवण. मला नां  चपाती बरोबर मुरांबा, तूप-साखर, हलवा, शिकरण, बासुंदी, श्रीखंड असं छान-छान सगळं खायला आवडतं.  पण आई मला रागावते नुसती..,बोलते तु खुप गोडखाऊ झालायस, सारखं गोड खाऊन पोटात किडे होतील. मी बिचारा लहान म्हणून असं काहीही बोलतात  मला. असं कधी होतं का.?? पोटात किडे बिडे.? उगाच घाबरवते ना आई. रोज ते ओवा/बडीशेप घातलेलं ईईई... गरमपाणी प्यायला लावते. काल मामा तर आईला म्हणाला "तायडे तुझा पोरगा शेरडीगत शेलकं खायला शिकलाय "  😢. म्हणजे काय ते मला नाही कळलं पण ते ऐकलं आणी आईला अचानक काय झालं काय माहीत लगेच मला हाताला पकडून एका जागी बसवून जबरदस्ती सगळा वरणभात भरवला. खूप-खूप राग आला मला दोघांचा.😫 आई फारच badgirl